Vrijdag, 23 september 2016
HEAVY METAL MANIACS FESTIVAL
P60, Amstelveen (NL)
De vakantie gooide deze keer roet in het eten. In feite was het onze bedoeling, dat we twee dagen naar het Heavy Metal Maniacs Festival zouden gaan. Het programma was dermate goed, dat we er ontzettend veel zin in hadden. Maar onze reis richting Denemarken werd tot twee keer toe geannuleerd. Tel hierbij op dat het festival een maand eerder werd gehouden dan voorheen en zo moesten de plannen ineens drastisch gewijzigd worden. Vandaar dat van mijn hand alleen een verslag van de eerste avond komt van dit tweedaagse festival. De dag erna zitten we in de bus richting de Harz in Duitsland. Ook een mooi vooruitzicht, maar volgend jaar maken we hopelijk gewoon weer beide dagen mee. Onderstaand verslag is mijn persoonlijke ervaring van deze prachtige avond. Op het programma staan een mooie doorsnee aan stijlen en bands uit alle windhoeken van Europa. MAVERICK uit Spanje, TROYEN uit Engeland, JACKAL uit ons eigen landje en IRON ANGEL uit Duitsland. Europa is dus goed vertegenwoordigd, maar uiteindelijk spreken we toch allemaal dezelfde taal, want muziek blijft een universele taal, die iedereen verstaat en begrijpt. We staan toch ook met zijn allen vooraan met onze vuisten in de lucht, waar we ook vandaan komen?
MAVERICK mag vanavond openen en morgen gaat FRENZY aan de bak, ook een Spaanse band. De verstandhouding tussen de Nederlandse en Spaanse metalheads is nou eenmaal perfect door de jaren heen. De bands worden vanavond aangekondigd door HAMMERHAWK, EMERALD, FLYING EMBYO’S, FINAL HEIRESS gitarist Paul van Rijswijk en ex-GLORIA VICTIS frontman en een van de oppermaniacs Stefan Bosland, dus dat zit wel snor. We krijgen met MAVERICK al gelijk een mooie verrassing voorgeschoteld. De originele zanger David Requejado kan door omstandigheden niet aanwezig zijn en hij wordt vervangen door Ronnie Romero. Moeten we die kennen dan? Als je onder een steen hebt geleefd niet nee, slaap dan maar rustig verder. Uit honderden gegadigden werd Ronnie gekozen om deel uit te maken van de nieuwe bezetting van RAINBOW. Zanger van LORDS OF BLACK, die werd gekozen boven oudgedienden als Graham Bonnett, Dougie White of Joe Lynn Turner. De man moet talent bezitten en de band trapt af met “Skyline” en het is aan de presentatie te merken, dat Ronnie een bovengemiddelde frontman is. Het contrast zal misschien wel groot zijn tussen de optredens met RAINBOW, voorafgegaan door THIN LIZZY en MANFRED MANN of openen hier in Amstelveen. Maar het enthousiasme is er bij de zanger niet minder onder. “Far From Over” komt van de EP “Break It Up” en is een cover van FRANKIE STALLONE. Al zal dat velen misschien ontgaan zijn of simpelweg aan hun reet geroest zijn. Het speelschema is een combinatie van covers en eigen nummers, waarbij Ronnie toch als absolute middelpunt gezien mag worden. “Into The Mirror” houdt de flow er aardig in, voordat we met “Out In The Fields” weer een klassieker voorbij horen komen. GARY MOORE scoorde er in 1985 een bescheiden hit mee in Nederland, in samenwerking met Phil Lynott van THIN LIZZY. Dertig jaar geleden alweer, maar de tekst zing je nog woord voor woord mee. Dat is de kracht van tijdloze muziek. Naast Ronnie, is bassist Javier Endara de man, die de zaak behoorlijk op weet te jutten. Na het eigen nummer “You Must Come With Me”, wat ook afkomstig is van de EP, kunnen we eindelijk ook nog een sprankje RAINBOW meekrijgen. In de vorm van “Spotlight Kid” wordt er gerefereerd naar de band van The Man In Black. Met “Love Through The Shadows” komt er alweer een einde aan dit optreden, dat smaakt naar meer. En meer krijgen we ook, want er is nog tijd voor een toegift in de vorm van het titelnummer van de EP “Break It Up”. De P60 is wakker geschud door deze sympathieke Spanjaarden. De kop is er af, nou de staart nog.
TROYEN maakte al goede promotie voor hun CD, voordat ze toegevoegd werden aan de bill van de vrijdag. Jeff Baddley had er in ieder geval al enorm veel zin in en het was een mooi vooruitzicht om deze mensen aan het werk te kunnen zien. Hun CD “Finish What You Started”is in ieder geval een heel erg leuke kennismaking met deze band uit de omgeving van Warrington, Cheshire in Engeland. Als je het schijfje hebt of kent, dan kan je meebrullen met de set van vanavond, want alle nummers die ze vanavond spelen zijn daarop te vinden. Als je de muziek van TROYEN nog niet kent, dan is er nog wel ergens een hoekje te vinden, waar je jezelf kan schamen. De band is opgericht in 1981 en was in die tijd maar een kort leven beschoren. In 2014 echter komt de band weer bij elkaar en zien dat de magie er nog steeds is, waarvan akte in hun goed gevulde set die hun CD dus zo goed als compleet voorbij laat komen. De nummers hebben diepgang en klinken lekker old school. Wat wil je ook met twee goede gitaristen in de line-up? Hier zijn mensen bezig, die muziek maken met een bepaalde liefde voor die muziek. Koesteren zo’n band, want er zijn er niet veel meer van. “Backlash” is een lekkere opener, die op de CD ook al goed binnen komt. De twee gitaristen wisselen elkaar regelmatig af en gelijk plakt de band “Dreams Never Lie” er achter aan. Na het horen van “Finish What You Started” en “First Blood” mag het al wel duidelijk zijn, dat TROYEN een bovengemiddeld niveau neer weet te zetten. De interactie met het publiek is goed en bij deze band wordt nog echt gemusiceerd. Vaak verzandt een band in oeverloos geriff of moet het volume de mensen bij de les houden. Hier is het enthousiasme van de band haast voelbaar en dat reflecteert zich al snel op het publiek, dat de inzet van de band zeer waardeert. “Don’t Send Me To War” bevat een duidelijke boodschap. Hoe kan het dat zo’n geweldige band pas recentelijk op is gaan vallen en dat je er als leek bijna nooit ergens iets van gehoord of gezien hebt? Heeft iedereen dan al die jaren zitten slapen? “Futures Friend” en “Syrian Lady” sluiten dit weergaloze concert af. De reactie van het publiek is overweldigend en je kunt zien, dat dit de heren goed doet. Nog een keer gaan alle remmen los met een toegift in de vorm van “Crazy Lady”. Het hek is nu echt van de dam. Ze weten zelfs het beste en meest rockende nummer tot het laatste te bewaren, dat zelfs nog een treurwilg aan het swingen krijgt. Ik denk, dat veel mensen positief verrast zijn door TROYEN. Na het optreden kreeg ik gelukkig alle tijd om uitgebreid de bandleden te spreken en hun te complimenteren met dit geweldige optreden. Een echt toppertje dat TROYEN en daar is niets teveel aan gezegd. Blij, dat ik ze een keer live bezig heb kunnen zien in ieder geval.
Hierna was het de beurt aan Neerlands trots JACKAL, waarvan ik eigenlijk stiekem hoopte dat ze hun nieuwe CD al klaar zouden hebben. Dat was iets te vroeg nog, maar hij staat nu op de planning voor begin 2017, zo heb ik begrepen. Maar voordat dit spektakelstuk los mag gaan, heb ik nog een kort gesprekje met ex SAD IRON zanger en frontman van FINAL HEIRESS Jan Palenstijn. Het was alweer een hele tijd geleden, dat we elkaar gezien hadden. Ik was blij, dat we even tijd hadden om wat bij te kletsen. Het verhaal van JACKAL volgt in grote lijnen het verhaal van TROYEN. Opgericht in 1984, toen wel de nodige jaren bij elkaar geweest, een tijdje stilgelegen en in 2007 weer bij elkaar gekomen om lekker ouderwets met elkaar te knallen. Als de eerste tonen van “Hell Bent For Leather” de zaal ingeblazen worden, ben ik al helemaal van de wereld. Wat blijft dat toch een heerlijk nummer en als je hem hoort in zo’n supervette uitvoering, dan ben je gelijk helemaal bij de les. Even lekker de nekspieren losgooien, maar ook weer niet te heftig, want dan maak je de rest van het optreden niet meer mee. Er worden al wel wat nieuwe nummers gespeeld vanavond, maar het gros bestaat natuurlijk uit nummers van die geweldige “Cry Of The Jackal” CD. Met “Into The Night” duikt de band meteen een heel eind het verleden in. Dit was het titelnummer van de demo uit 1988 en dat is bijna alweer dertig jaar geleden. “Bring It On” en “Anubis” zijn hierna aan de beurt. John Bouman zet zijn beste beentje weer voor en Erwin is vanavond ontzettend goed bij stem. Hij kwijt zich niet alleen van zijn vocale taken, maar toont zich ook een begenadigd frontman, die zoals altijd de zaak aardig op gang kan brengen. De nieuwe nummers, die vanavond de revue passeren, beloven heel erg veel voor de nieuwe release “God Of War”. Hoort zegt het voort! “Necromancer” is weer uit de oude doos en met “The Law” komen we aan bij een persoonlijke favoriet. Het is nog steeds geen ballad. Eventjes heeft het er de schijn van voor een paar seconden, maar als John de volumeknop open draait en begint te scheuren, dan zit Amstelveen bijna een paar tellen zonder licht en water. Zo gaat het tekeer. Zoveel muzikaal geweld op een podium in Nederland, laat Amnesty International het maar niet horen, want je hebt geheid problemen. De LED ZEPPELIN cover “Immigrant Song” gaat er altijd in. Het is een punt van herkenning voor hen, die niet bekend zijn met de nummers van JACKAL. Maar er zijn ook nog genoeg hardere rockers, die zich hier weer helemaal jong bij gaan voelen. Lekker toch zo’n stevige Zep-song tussendoor? Even lekker uit je bol gaan, om vanaf morgen vier dagen met overal spierpijn rond te lopen, maar dat heb ik er wel voor over. Met “Lost And Found” grijpt de gretige band weer terug naar de CD. De ritme sectie mag zeker niet onvermeld blijven bij JACKAL, want met Budnyy Vladik en Rick Waalewijn heeft de band een ritme sectie, waar ze op kunnen vertrouwen. Iets wat misschien wel het belangrijkste is tijdens een optreden. Een misstap van de heren en de zaak loopt in de soep. “Fear” volgt en met “Pain In The Ass” komt er weer een oude vertrouwde kraker voorbij. De solo’s van John zijn feller dan ooit. Al hoor ik in de zaal ook geluiden, dat het gitaargeluid te dun was. Zeker het gehoorapparaat niet aangezet. Dat kan gebeuren met rockers op leeftijd. Met “Deranged” gaat de band richting de eindstreep, maar JACKAL zou JACKAL niet zijn als het dak van de P60 niet eventjes opgetild gaat worden, voordat ze vertrekken. Hans Klok had het niet beter kunnen doen. RIOT’s “Loanshark” laat het podium volstromen met maniacs, die nog even willen headbangen naast de bandleden van JACKAL, die het hem weer flikken om me een glimlach van oor tot oor te bezorgen. Wat blijft dit toch een geweldig nummer in een dito uitvoering. Petje af, als ik er een op had. JACKAL vormt samen met TROYEN voor mij het hoogtepunt van de avond.
IRON ANGEL is de band, die de avond af mag sluiten hier. De Duitsers spelen speed metal en qua bekendheid zou ik ze in de middenmoot van de Duitse metal scene willen plaatsen. In de jaren tachtig was er een explosie aan metal bands in Duitsland, die zich, qua bekendheid, net onder de enorme rij aan wereldberoemde namen uit dat land bevinden. IRON ANGEL was er een van, samen met o.a. GRAVESTONE, TALON, PARADOX, DARKNESS, ASSASSIN, LIVING DEATH en deze heren die hun carrière startten als METAL GODS. Af en aan bestaat de band en gaan ze weer een tijdje uit elkaar om daarna weer bij elkaar te komen. Speed metal is hun wereld en wat ze doen dat doen ze goed. Opvallend is het feit dat de zoon van Ritchie Blackmore (DEEP PURPLE, RAINBOW, BLACKMORE’S NIGHT) een tijdje deel heeft uitgemaakt van de line-up van IRON ANGEL, maar dat is ook alweer dertig jaar geleden. Dat was toen en nu is nu. IRON ANGEL mag de lichten uitdoen vanavond na een wervelende show, die geopend wordt met het intro “Winds Of War”, wat toevallig ook het titelnummer van het album is waarop J.R. Blackmore meespeelde. De eerste tonen van de band bestaan uit de drieklapper “Metalstorm”, “Sinner 666” en “The Metallian”. Het wordt al snel duidelijk, dat de band gaat voor Deutschen Gründlichkeit. Niets wordt aan het toeval overgelaten. De show staat als een huis en het geluid is hard, maar redelijk zuiver te noemen. “Fight For Your Life”, “Hunter In Chains” en “Legions Of Evil” zijn speed metal nummers, waar je niets over te klagen hebt. Snelle gitaarsolo’s complimenteren de ietwat catchy nummers en stoere poses van deze ijzeren engelen. Veel van de nummers komen van de geweldige “Legions Of Evil” demo, die in 1984 op de mensheid werd losgelaten. De meeste van deze nummers zullen later belanden op hun debuut LP “Hellish Crossfire” uit 1985, dat hun meest succesvolle werkje is, als ik me niet vergis. “Black Mass” en “Heavy Metal Soldiers” volgen en aan het einde van hun show pakt de band nog even terug naar hun tweede LP, die een jaar later uitkwam met “Stronger Than Steel”, afkomstig van “Winds Of War”. Voor mij was het zeker niet de oerknal, die sommigen er misschien van verwacht hadden, maar het was een zeer onderhoudend optreden. Uiteraard laten deze heren zich niet zomaar terugsturen naar de Heimat en geven ze nog een keer vol gas met het ouwetje “Rush Of Power”.
Dan is de eerste avond verleden tijd en kunnen we onszelf mentaal voor gaan bereiden op de zaterdag, maar daar mag iemand anders zich over buigen qua overzicht. Hopelijk lukt het me volgend jaar wel weer om een volledig verslag te schrijven, want de klinkende namen op de zaterdag moeten we dus jammer genoeg missen. Voor ondergetekende was TROYEN de grote verrassing en JACKAL de grote winnaar, maar de optredens van IRON ANGEL en MAVERICK waren ook zeker niet te versmaden. Kudo’s aan de organisatie voor het neerzetten van een mooie mix van internationale acts, die de eerste avond tot een groot succes maakten. En dit is nog maar het begin, want zaterdag gaat het hier echt vlammen in de P60, reken daar maar op.
*Tekst door: Toine van Poorten, december 2016
*Foto's: Rita van Poorten/www.metalmaidens.com