Evenement: Very 'Eavy Festival Presents: Holland Heavy Festival
Plaats: Iduna, Drachten (NL)
Datum: 5 november 2022
Als je de bill bekijkt van dit festival, dan is de keuze heel snel gemaakt. B&B boeken net buiten het centrum en gaan met die banaan. De top van de Nederlandse metal scene komt bij elkaar in Drachten, aangevuld met een paar goede nieuwkomers. De vorige edities waren al een gigantisch succes en als Hugo Koch iets organiseert dan weet je dat het goed gebeurt, althans dat is mijn persoonlijke mening. Het onderstaande verslag is dat overigens ook. Het was wel weer eens tijd voor een goed feestje. De plaats van handelen is de Iduna in Drachten en het feestje heet Holland Heavy Festival en vind plaats op zaterdag 5 november 2022.
De voorpret echter begint al een dag eerder, als we besluiten om vooraf het prachtige Friesland te bezoeken en met name hoofdstad Leeuwarden. Want hoe je het ook wendt of keert, waar vind je nog vier goede platenzaken op een paar vierkante kilometer? Nergens toch meer, behalve dan in Leeuwarden. Jammer genoeg is T-Rex Records op deze vrijdag gesloten, maar het altijd gezellige Big Bad Wolf Records net om de hoek is wel open en bij Tamme Oosterhof weet je altijd wel iets te vinden om je collectie uit te breiden. De andere twee zaken liggen wat meer in het gezellige centrum van Leeuwarden. Daarna even een cappuccino drinken, voordat we afreizen naar Drachten. Onze B&B ligt op loopafstand van het centrum en bij De Beren is het prima eten. Morgen om 1 uur 's middags gaan de deuren open, een dag waar we lang naar uitgekeken hebben. Niet alleen omdat er negen gave bands op de bill staan, maar ook omdat we heel veel bekenden tegen het lijf zullen gaan lopen na lange tijd, wat misschien wel net zo belangrijk is voor ons. Op meerdere fronten zal het dus een feest der herkenning gaan worden. Het gaat natuurlijk allemaal om de muziek, Hollandse Heavy Metal in de breedste zin van het woord. Bands waar we trots op kunnen zijn, omdat ze de hard rock en heavy metal een warm hart toedragen en het vaandel hoog houden.
De zaterdag zal 's middags pas van start gaan qua muziek en de ochtend is voor ontbijten en de omgeving een beetje te voet verkennen. Dat er een tuincentrum zit op loopafstand met mooie kerstversieringen zal iedereen een worst wezen, dus ga ik hier maar niet verder over uitweiden. We komen tenslotte voor de muziek en vanaf half twee gaat de stroom erop en de beuk erin. Er wordt afgetrapt door de voor mij onbekende band DANGEROUS TIMES FOR THE DEAD uit de omgeving van Utrecht en dat doen ze overtuigend. Het feit, dat we de nummers niet kennen deert niet, want het optreden is onderhoudend en gevarieerd. In het tweede nummer bespeelt de zanger een thermin met een soort van laserhandschoenen op een magistrale manier. Het ziet er fabuleus uit in ieder geval. Hier en daar hoor ik wat IRON MAIDEN loopjes langskomen en kwalitatief is er dan ook helemaal niets mis met deze opener, die ruim een half uur krijgt toebedeeld om het publiek voor zich te winnen. En dat doen ze en vooral in het laatste nummer weten ze door middel van een lang instrumentaal gedeelte, waarbij zelfs wat sambaballen van zolder zijn gehaald, om de rockers te overtuigen dat ze er echt wel iets van kunnen. Een naam om in de gaten te houden voor de toekomst. Hun enthousiasme stijgt tijdens het optreden ten top. Als je alles geeft alsof je voor een uitverkocht Ziggodome staat, dan kan dit door het publiek alleen maar gewaardeerd worden met een welverdiend applaus aan het einde van de set.
RESTLESS is een band, waar ik al een hele tijd naar uit heb gekeken om ze eindelijk live te zien. De kans, dat je RESTLESS op een van de Brabantse podia tegen kwam is bijna net zo groot als een olifant op klompen door de Kalverstraat in Amsterdam, heel erg klein dus. Jaren later halen we gewoon de schade in. Vooraf weten we de bassist al te spotten en die verklapt ons dat de set bestaat uit nieuw werk, een ouwetje en een Friestalig nummer. We zijn goed voorbereid dus. Het feit, dat de band maar een gitarist heeft, speelt ze totaal geen parten en ze gaan dan ook voortvarend van start met "A Fallen Future", waarbij gitarist Robby de Vries lekker tekeer mag gaan. Luitzen Boelens is natuurlijk de grote man, die gemist wordt. Hij overleed in 2010, maar zat op een van de wolkjes boven Drachten zeker goedkeurend toe te kijken hoe zijn oude bandje "Maneater" en "Heal The World" vertolkten. Het Friestalige nummer is natuurlijk "Hjoed As Juster" en met "Robot Man" gaat de band terug in de tijd. Dit is niet het bekende SCORPIONS nummer, maar een ouwetje van de demo uit 1988. Onlangs werden de demo's van RESTLESS uitgebracht op Metal Warrior Records onder de noemer "The Demo Years", een mooi muzikaal document omtrent de jonge jaren van de band. Het feit dat deze Friezen, die vandaag een thuiswedstrijd spelen in hun achtertuin, nog steeds keihard rocken hebben ze vandaag wel bewezen. Hun set sluiten ze af met "Ambition". Het gemis van een tweede gitarist is er totaal niet, want Robbie soleert er lustig op los en zorgt ervoor dat de gitaarliefhebbers dubbel en dwars aan hun trekken komen. En mijn ambitie is om deze band nog een keer wat langer op het podium bezig te zien, want dit klonk geweldig. Old school Fryske metal, (goat)horns up voor RESTLESS.
METHUSALEM is de volgende band, die de Iduna op zijn grondvesten mag laten bulderen en dat gebeurt dan ook. Wat wil je met een frontman als Nick Holleman, die voor mij nog steeds na Carl Albert de perfecte zanger was voor VICIOUS RUMORS. De man rent het podium op en neer en hitst het publiek op als geen ander. Als je als metal fan dan nog stil kan staan, dan ben je op het verkeerde festival aanwezig, vrees ik. Ook deze Friezen, met Bredaase frontman, spelen een thuiswedstrijd en maken hier dankbaar gebruik van, want de fans hoeven geen eind te reizen om de band aan te moedigen. Een opener als "Thunderstorm", van de laatste EP afkomstig, is een eerste klap die en die is een daalder waard. Soms lijkt het optreden wel op een zoekplaatje, want Nick is hier, daar en overal, maar enthousiaster dan hem ga je ze vandaag niet tegenkomen. Of het zou presentator en bandaankondiger John Scholing moeten zijn, die ook nu het programma weer professioneel aan elkaar lult. Ondanks al het geren over het podium, blijft Nick's stem constant van de allerhoogste kwaliteit, dus doe dat hem maar eens na. Wat ook opvalt zijn de power drums van Dennis Hoekstra. Samengevat krijgen we dus drie kwartiertjes vette metal, die overladen is met invloeden van grote namen, zoals JUDAS PRIEST en IRON MAIDEN. maar ook komen wat MANOWAR-achtige klanken later in de set voorbij zetten. Net zoals de eerste twee genoemde grootheden is ook METHUSALEM gezegend met twee gitaristen, waarbij veel bands vandaag de dag met een gitarist voor de dag komen. Deze wervelstorm verrast iedereen met een dynamisch optreden en voordat we het weten zijn we aan het laatste nummer aangekomen, waarbij alles uit de kast wordt gehaald om het publiek nog meer te betrekken bij het optreden. Houten gitaren worden uitgedeeld aan de voorste rij, zodat de luchtgitaren aan de kant kunnen. Die dingen vreten geen stroom, maar zijn soms spuuglelijk. Vooral een paar heel jonge headbangers vinden het geweldig om met deze houten gitaar vooraan te mogen staan. Nick zoekt ook het publiek op en verlaat het podium om het nummer grotendeels vanuit het publiek te zingen. Ja, deze Frysian Metal Warriors kwamen, zagen en overwonnen op eigen terrein en lieten een verpletterende indruk achter op het publiek vandaag. Hulde voor deze stoere Friezen en de Bredase frontman natuurlijk.
METAL BATS kan gezien worden als de voortzetting van het legendarische VORTEX. Wat kan ik nog zeggen over VORTEX, dat nog niet gezegd is door mij? Hier in de Iduna was het laatste optreden, dat we van hen hebben gezien met Martjo Brongers, voordat het fatale ongeluk plaatsvond. Het was dus wel even slikken om de band nu zonder Martjo op het podium te zien een paar jaar later. Het was dan ook geweldig, dat Martjo's vrouw hier vanmiddag aanwezig was, samen met haar dochter. Dit was de kers op de Holland Heavy Festival taart voor ons vandaag. Het is de eerste keer, dat we de band bezig gaan zien, nu met Orion Roos als echte blikvanger en enige gitarist in de band. Hij ontpopt zich vandaag als een echte gitaarheld, die voor een paar heerlijke solo's zorgt tijdens het optreden. Er wordt afgetrapt met "Gotta Get Away" en uiteraard put METAL BATS alleen uit het ramvolle oeuvre van VORTEX, want er zijn natuurlijk voldoende nummers die ze hier ten gehore kunnen brengen. "Horrible Dolls" is de tribute single, die VORTEX voor Martjo heeft uitgebracht en deze mag daarom zeker niet ontbreken vandaag. Kijk de bijbehorende video clip op You Tube er ook een keer op na, want die zit echt meesterlijk in elkaar. Het leuke is dat het optreden niet alleen een trip down to memory lane is, maar ook een mooie kans is om wat nummers af te stoffen en weer ten gehore te brengen, wat we later zullen merken in de set. "Bitin'" laat zien dat de band goed in vorm is en ook Jurjen is helemaal in zijn comfort zone. Zelfs zonder schmink is het podium de plaats waar hij zich thuis voelt en zoals vanouds zijn de aankondigingen onnavolgbaar en super grappig. "Fool Moon" bevat weer geweldig gitaarwerk en ook de ritme sectie laat horen, dat ze het nog niet verleerd zijn. Henk 'The Tank' Bosma is het drumbeest, die alles goed in de gaten houdt vanuit de achterste linies en Harm ten Hoove legt ook een stevige basis neer waar de band zijn rauwe metal op kan bouwen. "The Mill" is een mooi voorbeeld van zo'n oud nummer, dat mooi past in de set van vandaag. "Riptor" is op het lijf geschreven van Jurjen, omdat hij zich hierin helemaal uit kan leven. Erg lekker om dit nummer weer terug te horen. Deze wordt gevolgd door een van mijn persoonlijke favorieten "Beauty And The Teeth", waarin duidelijk te horen is, dat IRON MAIDEN toch ook wel van invloed was op de sound van deze toffe Groningers. Het instrumentale gedeelte zit echt meesterlijk in elkaar en laat zien, dat VORTEX zo veel meer in hun mars heeft dan het schrijven van recht toe, recht aan metal nummers. Het refrein kan dan wel catchy en meezingbaar zijn, maar dit nummer bevat zo veel meer en ik vind het elke keer echt genieten als ze dit spelen. “Metal Bats” mag als titelnummer van hun eerste LP ook niet ontbreken natuurlijk. Het feestje wordt pas echt compleet bij het laatste nummer, dat onlosmakelijk verbonden is met de band VORTEX en dat is "Open The Gate". Zonder dit nummer was het optreden gewoon weg niet compleet geweest. Dit keer geen podiuminvasie door de fans, maar een kort meezinggedeelte, waarin zij nog een keer mee mogen brullen of nou eindelijk die poort eens een keertje open mag. METAL BATS mag je gewoon niet missen op dit podium en ik ben blij, dat Hugo dit ook in heeft gezien. Tot gauw heren, want dit vraagt naar meer.
Niet alleen VORTEX kreeg te kampen met grote problemen na het overlijden van Martjo, want ook STEEL SHOCK verloren een van hun gitaristen. Daarnaast kreeg zanger Nima ook het slechte nieuws, dat hij MS heeft. De band gaat zeker niet bij de pakken neer zitten en ze zijn er dan ook op gebrand, dat ze vanmiddag als vanouds gaan vlammen. Aan de zijkanten van het podium komen schilden met gekruisde zwaarden te staan en voor het drumstel een aambeeld met hamer. Zoals je ziet zijn de wapens in overvloed aanwezig om er een pure metal show van te maken en dat de messen geslepen zijn bewijzen ze met "Hammer Battalion". STEEL SHOCK is in goede doen en sleurt het publiek met gemak mee in hun enthousiasme. De podiumpresentatie is groots en ondanks de valse start van dit intro gooit de band er volop de beuk in vanmiddag. Stoere poses, flitsend gitaarwerk en stevige houthakkersdrums. Kortom, het is geen raar idee, dat STEEL SHOCK gezien wordt als de Nederlandse versie van MANOWAR zonder de ellelange speeches en dat mogen ze zien als een welgemeend compliment. Na "Night Of Steel" worden we getrakteerd op een nieuw nummer met de titel "Steel Healer". Wederom een van dik hout zaagt men planken beuker van het hoogste niveau. Uiteraard mogen de klassiekers uit hun catalogus niet ontbreken, zoals "Blade Of Flames" en "Break Down The Walls". Met "Thunderstorm" wordt er hierna nog een nieuw nummer gepresenteerd en ondergetekende kan al niet meer wachten totdat al dit moois een keertje uit gaat komen. "Shockwave Of Steel" knalt hierna uit de speakers en als het publiek na zo'n nummer nog niet overtuigd is, dat hier metaal gesmeed wordt op hoog niveau, dan weet ik het niet meer. De zegetocht krijgt nog een vervolg met een welverdiende toegift in "Desolation Angels". Eindelijk tijd voor een teder moment in de show, een wonderschone, langzame ballad. Nee, natuurlijk niet. Nog een keer wordt alles uit de kast gehaald om het publiek op de knieën te krijgen. Wat een heerlijke show. STEEL SHOCK bewijst, dat je ook met een gitarist een geweldig geluid neer kan zetten. De vuisten gaan bij het afscheid nog een keer de lucht in en terecht, want dit was magistraal in mijn ogen.
SAD IRON uit Hoorn is een graag geziene gast op festivals zoals deze, want hun metal is net een tikje extremer, sneller, authentieker en harder. Bernard Rive weet alle flitspalen te omzeilen en zet in op snel, sneller, snelst met zijn gitaarwerk. "The Deal" is vandaag de opener en de band is door de flitsende opener al snel op stoom. Voor lange praatjes tussendoor is er geen tijd, er moet gebeukt en geramd worden. "Demon's Night" volgt snel en Bernard scheurt er driftig op los. "Prisoner" is van de klassieker "Total Damnation" en krijgt de nodige bijval van het publiek. Het publiek, wat overigens grotendeels bestaat uit metal fans die van elke band de hele setlist mee weten te zingen, want er staan wat jaren metal ervaring in de voorste rijen verzameld hier vanavond. En die gaan helemaal los op de speed metal van deze band, die altijd staat voor de hoogste kwaliteit en de snelste riffs. Vooral bij een nummer als "Play To Kill" worden de nodige snelheidsrecords gebroken. De band is perfect op elkaar ingespeeld en met "Day Of Doom" en "Weaponized" gaan ze zelf ook helemaal uit hun dak en de spelvreugde spat er van af. De meebruller van de dag is "We All Praise The Devil", waarbij de nodige duivelshoorntjes de lucht in gaan tijdens het refrein. Weinig kerkgangers in de frontlinie vandaag, zo te zien. Een van m’n persoonlijke favorieten wordt als set closer gespeeld en dat is "Living Like A Rat", waarbij er zelfs even naar de zesde versnelling wordt geschakeld. Wat moet ik hier nog aan toevoegen? SAD IRON kent geen compromissen. De band start hun show en laat zich daarna door niemand tegenhouden. Heerlijk die energie, die er dan vrijkomt en vanzelf overslaat op het hongerige publiek. Je wordt er nog hongeriger van. Tijd om de frietkar te bezoeken buiten. Je ziet het, er is aan alles gedacht vandaag.
Festival organisator Hugo Koch en zijn band BURNING mogen niet ontbreken op het affiche, en this is the moment! Je schrikt jezelf toch de pleuris als er een ineens een gedaante met een cirkelzaag op het podium staat om je de stuipen op het lijf te jagen. Dat is BURNING ten voeten uit. Horror fans en slasher fanaten zijn zich al aan het verkneukelen, dat er bloed gaat vloeien, maar het blijft bij een korte aanval van de groenharige griezel tijdens opener "Buried". "Leatherface" is natuurlijk een mooie verwijzing naar de hoofdpersoon uit 'The Texas Chainsaw Massacre' en dat is geen lieverdje, maar wel een mooi persoon om een metal nummer over te maken. Veel nummers komen uiteraard van het laatste wapenfeit van BURNING "Scourge Of Humanity", waarmee de band hoge ogen gooit. Met hun pure old school metal nummers verwerven zij zich een vaste plek in de eredivisie van de Nederlandse metal scene van 2022 en terecht. "Taking Out The Thrash" volgt en "Black Pope" ontpopt zich tot een van de publieksfavorieten uit de set van vandaag. Toch volgt er hierna nog een mooie climax. In Harm ten Hoove heeft de band een geweldige gitarist in hun gelederen, die vandaag voor de tweede keer op het podium is te zien, want we zagen hem ook al met METAL BATS waar hij het met twee snaren minder moest doen. Deze alleskunner voorziet de nummers van smeuïge solo's en in het drieluik "Anthems" mag hij zich dan ook helemaal uitleven. Achter elkaar volgen "On The Sixth Day", "New Vision" en "Domination" elkaar in rap tempo op. Gevolgd door de titeltrack van hun laatste CD "Scourge Of Humanity". De apocalypse volgt met "Paul", dat over Paul McCartney. gaat. Leeft hij nou nog wel of is het een stand-in, die onder zijn naam regelmatig de podia van de hele wereld opklimt? Het vraagstuk, dat bij veel Beatles fans van het eerste uur nog steeds leeft. Het blijft een geweldig nummer in ieder geval en Hugo voelt zich zichtbaar in zijn nopjes. Wat wil je nog meer? Optreden op je eigen festival, alleen tevreden gezichten zien in een goed gevulde zaal, daar wordt je vanzelf vrolijk van. De Eddy van BURNING mag nog een keer ten tonele verschijnen tijdens de cover "Iron Maiden" van IRON MAIDEN. Het nummer zit in de set na aanleiding van het feit, dat Dennis Stratton, IRON MAIDEN gitarist van het eerste uur, het nummer een keer met de band heeft vertolkt. Maar ook hier vallen gelukkig geen doden door de slasher met zijn cirkelzaag, alleen een paar zwaargewonden. Je krijgt niet altijd een cirkelzaag op je keel, toch? Topoptreden van een toporganisator, die wederom trots mag zijn op wat hij hier heeft neergezet vandaag.
Zo'n dag vliegt voorbij en voordat je het weet staan we alweer bij de voorlaatste band, wat eigenlijk twee bands in een zijn. HIGHWAY CHILE neemt je namelijk ook een paar keer mee naar de tijden van HELLOISE. Er is wel wat verandert sinds de laatste keer dat we de band bezig zagen, want oudgediende Ernst van Ee heeft de band na lange tijd verlaten en is vervangen door Jaimy Quite en als je even niet kijkt dan klinkt het alsof Ernst er gewoon nog steeds zit. Die legt misschien nog iets meer power in het geluid van de band, maar Jaimy laat zich vanavond zeker niet uit het veld slaan, door niets en door niemand. Misschien is het mede door de komst van hem, dat de setlist ook een beetje op de schop is gegaan. We krijgen nieuw materiaal voorgeschoteld en als we zanger Stan Verbraak mogen geloven gaan er in de toekomst nog meer veranderingen komen. De band kan het gelukkig niet laten om te beginnen met "Highway Chile (Is Coming To Get Ya)". Het dak van Iduna kan eraf, zo is bewezen. "After The War" komt vroeg in de set en het onderwerp is actueler dan ooit. De band heeft er zichtbaar zin in en met "Jesse James" en "Carol" worden de oude rockers op de voorste rij op hun wenken bedient. Het eerste nieuwe nummer smaakt al gelijk naar meer en heet "The Enemy Within". Daarna is het tijd voor het HELLOISE momentje in de set. De vier nummers worden keihard meegezongen. "For A Moment", "Gates Of Heaven", "Destination" en "Hard Life" zijn dan ook stuk voor stuk klasbakken eerste klas. De tandem Ben Blaauw en Martin Mens strijden om de solo's en het is geen wonder, dat in de jaren tachtig Ben Blaauw is gekozen door de fans als beste gitarist van Nederland van dat moment. Hij kreeg een gitaar, die geweest is van oer-snarengeselaar TED NUGENT. De mensen, die toendertijd met hun cassetterecorder naast zich aan de radio gekluisterd waren om dit mee te krijgen, staan nu nog steeds vooraan het podium te genieten van de muziek van deze heren, zo'n jaartje of veertig later. "Wasted Years" is weer een nieuw nummer, dat we op ons in mogen laten werken. Een kijkje in de keuken van de toekomst van de band en dat klinkt smakelijk kan ik je alvast verklappen. "Metal Infused" is een meezinger eerste klas, catchy en alleen dit keer zonder whiskey vat, want dat is ondertussen alweer leeg gezopen door de fans. Dus er zit geen whiskey meer in de jar, maar het stukje van het nummer dat we zo goed kennen van bands als THIN LIZZY (of METALLICA, als je wilt) zit er natuurlijk nog wel in. "Dreaming Of Heaven" sluit de set af vanavond. De band mag echter niet vertrekken zonder dat ze een toegift hebben gedaan en dat is wederom een nieuweling in de vorm van "Splendid Isolation". We zijn net uit de isolatie, maar ik ben dankbaar, dat ik er door dit nummer weer keihard wordt ingetrokken. Dat belooft nog wat voor de toekomst in ieder geval. Het nummer had wel wat weg van AC/DC qua ritme en gevoel en daar is niks mis mee, dacht ik zo. En zo komt er een einde aan de altijd onderhoudende optredens van de combinatie HIGHWAY CHILE / HELLOISE.
PICTURE is de uitsmijter van deze dag. Een dag met alleen maar positieve momenten. En daar kunnen we met dit optreden er nog een paar aan toevoegen. Jan Bechtum's afwezigheid wordt na enkele maanden onderbroken door een optreden van twee nummers, iets waar je me als oprechte fan wel heel blij mee kunt maken. Dit keer wordt zijn plaats ingenomen door Gert Nijboer, de tweede Bredanaar die zichzelf op dit festival in de picture zal gaan spelen vandaag. Dit benadruk ik, omdat ik zelf ook afkomstig ben uit deze gezellige Brabantse stad, dus dit heeft voor mij een kleine meerwaarde. De valse start nemen we even voor lief. Bij "Griffons Guard The Gold" staat het geluid op het podium niet goed afgesteld en dat hoor je ook duidelijk in de zaal. Het lijkt nergens naar, om eerlijk te zijn. En dat schrijf ik niet graag bij PICTURE. Binnen twee minuten zijn alle problemen echter opgelost en bij "Message From Hell" klinkt PICTURE weer als de spreekwoordelijke klok. Met Peter Struijk achter de microfoon wordt ook bij PICTURE de setlist een beetje aangepast, maar grote verrassingen blijven gelukkig uit. Wel wordt het nummer "Blown Away" van stal gehaald van de CD "Wings", het meest recente werk van de band. Daarvan krijgen we dadelijk ook nog het nummer "Line Of Life" voor de kiezen, maar eerst nog even op pad met de "Night Hunter". Zo zie je maar, dat de band oud en nieuw materiaal mooi met elkaar verweven vanavond. "Eternal Dark" is een echte PICTURE kraker. Als een band als HAMMERFALL je nummer covert, dan wil dat echt wel iets zeggen. De riffs zijn echt tijdloos te noemen in ieder geval. "Night Tiger" volgt en daarna gaan we helemaal terug in de tijd met het titelnummer van de tweede LP (toen nog) "Heavy Metal Ears". Bakkie heeft regelmatig ruzie met een van zijn drum bekkens, maar de roadies hebben ook dat probleem snel onder controle. Kudo's voor hun en de mensen van het geluid in ieder geval, want geluidstechnisch klonk alles heel goed in de zaal. "You're All Alone" wordt wederom luidkeels meegezongen en hierna komen twee toppertjes, die een mooi bewijs vormen hoe heavy deze band precies is met juweeltjes zoals "The Blade" en het geweldige "Make You Burn". Dit is PICTURE op z'n best. Hierna komt het moment waar vele fans van het eerste uur op gewacht hebben, namelijk de twee nummers met Jan Bechtum op gitaar. "Diamond Dreamer" is het nummer om warm te draaien, waarbij Jan al aangeeft dat hij echt nog wel veel last heeft van zijn blessure. Maar Jan is een doorzetter en zo gauw hij de snaren aanslaat, klinkt het als onvervalst PICTURE. En natuurlijk is het de bedoeling, dat Jan nog een nummertje mee doet. Misschien op zijn tandvlees, maar dan nog speelt hij "Bombers", het ultieme PICTURE nummer bij uitstek. Uiteraard zit in dit nummer ook het Rinus momentje, waarbij Rien tijdens het bas gedeelte van het podium gaat en zich in het publiek begeeft. Omringd door de fans speelt hij daar het nummer uit. Een speciaal moment natuurlijk voor iedere PICTURE fan. Hiermee is de koek echter nog niet op, maar helaas wel voor Jan, want deze twee nummers eisen duidelijk hun tol van deze sympathieke gitarist. Nog een keer vlammen met Gert Nijboer hierna met "Lady Lightning" en dan is deze dag weer tot een einde gekomen. De gitaristen mogen nog een keer hun kunnen tonen en de band wordt nog een keer voorgesteld. Wat een prachtige dag, eentje om in te lijsten wat ons betreft. En zeker als PICTURE nog een keer het podium opkomt voor een welverdiende toegift. Weer een favoriet passeert de revue met "The Hangman", dat definitief het laatste nummer van de avond is. De stekkers gaan eruit en het zaallicht kan aan. Morgen is het de beurt aan DORO om deze gezellige zaal in Friesland te vullen met haar show.
Het Holland Heavy festival kan weer als zeer geslaagd beschouwd worden. Met dank aan de organisatie, de geweldige bands en het publiek die de hele dag met volle teugen genoten hebben. Er zijn geen winnaars vandaag want in de Hollandse metal scene is er geen ruimte voor competitie. Dit zijn een groep vrienden die bij elkaar komen om een heerlijk feestje te vieren met elkaar. Het woord saamhorigheid werd hier in de praktijk gebracht en zo hoort een metal feestje ook altijd te zijn in mijn optiek. Hulde hiervoor! Volgend jaar mag dit van mij weer wel georganiseerd worden. Maar ook een nieuwe editie van het Very 'Eavy festival zou hier zeker niet misstaan. In beide gevallen zullen we zeker van de partij zijn.
Verslag door: Toine van Poorten & foto's: Rita van Poorten/www.metalmaidens.com